Ciekawe, a mało znane...

Lipa "Wieniec Zgody", która została zasadzona w 1460 roku przez burmistrzów Stargardu i Szczecina, jako symbol lub bardziej gest, który miał położyć kres walkom tych miast o prymat nad handlem zachodniopomorskim, na pamiątkę tego wydarzenia co 100. lat sadzi się lipę (przy ulicy Bolesława Chrobrego, gdzie słynna lipa jest zasadzona rośnie cały ich szpaler), w pobliżu Plac Zgody - z umieszczonym centralnie "drzewem-fontanną"

Źródło (tekst i zdjęcie): http://pl.wikipedia.org/wiki/Kobylanka_(województwo_zachodniopomorskie)#Zabytki_i_obiekty_historyczne


Rzeźba w Kobylance
 

Fabryka benzyny syntetycznej w Policach

Fabryka benzyny syntetycznej w Policach (niem. Hydrierwerke Pölitz – Aktiengeselschaft) - jedna z 12 fabryk wzniesionych przez IG Farben Industrie produkująca paliwo płynne z węgla (benzyna syntetyczna). Produkcja benzyny odbywała się według procesu technologicznego Bergiusa opracowanego w latach 20. XX wieku. Paliwo było produkowane na potrzeby niemieckiej armii, ponieważ Niemcy nie posiadali dostępu do złóż ropy naftowej. W roku 1943 zakład ten produkował 15% niemieckich paliw syntetycznych (577,000 ton)[1]. Benzyna najlepszej jakości trafiała na lotniska Luftwaffe, bardzo wysokiej jakości przeznaczona była dla U-Bootów, gorsza – dla okrętów nawodnych Kriegsmarine, natomiast paliwo ciężkie, oleje i smary - dla czołgów i pojazdów Wehrmachtu. Produkty uboczne, takie jak: smoły,sadza, odpadki były przeznaczone dla przemysłu farmaceutycznego.
Na okres II wojny światowej na podstawie uchwały rządu niemieckiego 15 października 1939 roku Police zostały włączone w obręb Wielkiego Miasta Szczecin.
Pozostałości po fabryce znajdują się w zachodniej części Polic, w pobliżu Zakładów Chemicznych Police na północ od Nowego Miasta(Osiedle Gryfitów, ul. Tanowska, ul. Spółdzielcza, ul. Licealna) i na północny zachód od Starego Miasta (ul. Jasienicka, ul. Skarżyńskiego).

Źródło (tekst i zdjęcia): http://pl.wikipedia.org/wiki/Fabryka_benzyny_syntetycznej_w_Policach


                       
   Szkielet hali fabrycznej               Elewator węglowy     Wieża wartownicza

Bazylika archikatedralna Świętego Jakuba  w Szczecinie

Bazylika archikatedralna Świętego Jakuba - najważniejszy kościół miasta Szczecina.
W dobie średniowiecza wraz z nieistniejącym od 1831 kościołem NMP pełnił funkcję fary miejskiej, od 1534 do 1945 należał do pomorskiej gminy luterańskiej.
Pod względem architektonicznym wzniesiona w XIV i w XV stuleciu świątynia należy do dzieł gotyku ceglanego, charakterystycznego dla krajów nadbałtyckich stylu w architekturze gotyckiej. Spośród budowniczych kościoła wyróżnia się Heinrich Brunsberg i jego warsztat, działający na terenie Pomorza i sąsiedniej Brandenburgii.
Zniszczony podczas II wojny światowej kościół został pieczołowicie odbudowany. Wewnątrz umieszczono wtórnie kilka dzieł plastyki gotyckiej w tym retabula ołtarzowe z Ciećmierza, Chojny i Lubeki. Z wystroju nowożytnego zachowało się kilka epitafiów i rzeźb.
Więcej o historii katedry znajdą Państwo tutaj.

                     
Strona południowa

W 2007 rozpoczęła się rekonstrukcja wieży w celu przywrócenia jej dawnej sylwetki. 12 stycznia 2008 na wieży postawiono strzelisty hełm , w którym znalazły się punkty widokowe (panorama z wieży). Po rekonstrukcji wieży, katedra mierzy 110,18 m i jest drugim pod względem wysokości budynkiem w Szczecinie (po wieżowcu PAZIM, który wraz z masztem antenowym liczy 128 m wysokości).

               
Katedra (podczas rekonstrukcji wieży)

Taras widokowy na wieży katedry jest udostępniany dla turystów przez cały rok :

Od 1 kwietnia do 15 października 2010 roku:
- od wtorku do soboty w godzinach 11.00 – 17.00, [ przerwa 14:00-14:20]
- w niedziele w godzinach 12.00 – 17.00.

Ceny biletów wstępu:
Bilet normalny - 8 zł
Bilet ulgowy - 5 zł

Czas przebywania na tarasie widokowym  – do 10 min.

Źródło: Wikipedia , Szczecińska Bazylika Metropolitalna

Brama Wolińska w Goleniowie

BRAMA WOLIŃSKA - (zwana również Bramą Chrobrego) zbudowana w XIV w. w stylu gotyckim. Była jedną z czterech bram wjazdowych do miasta (inne bramy to: Stargardzka, Szczecińska i Młyńska). Strzelista budowla obronna należy do najpiękniejszych na Pomorzu. Wznosi się na wysokość 26 metrów (6 kondygnacji). Zaczęto ją budować w drugiej połowie XIII wieku. Początkowo była to strażnica obronna z kamieni narzutowych. W XIV i XV wieku nadbudowano wieżę. Od strony zewnętrznej utworzono urządzenie do opuszczania brony (w części zachowane) oraz wprowadzono bogatą dekorację blendową, profilującą ścianę wieży.
Funkcję tarasu obserwacyjnego spełniał w średniowieczu kryty ganek, który zamiast krenelażu posiadał luki. W niższych partiach bramę wypełniały obszerne sklepione pomieszczenia. Z bocznymi jej ścianami łączyły się wewnętrzne ganki dla strzelców (sklepione systemem krzyżowo-żebrowym). Mur przylegający do bramy zakończony jest z jednej strony wieżyczką, na której od wewnętrznej strony widnieje pierwszy herb miasta (przedstawiający rzekę, łódź, drzewo oraz Gryfa). Natomiast z drugiej, zewnętrznej strony znajduje się nowy herb, używany do dzisiaj (widnieją na nim dwa księżyce i cztery gwiazdy na niebieskim tle).
W latach 1971/72 brama została odrestaurowana i miała służyć jako Muzeum Ziemi Goleniowskiej. Jednakże po dokonaniu adaptacji stała się siedzibą Powiatowego, a od l czerwca 1975 roku Goleniowskiego Domu Kultury (dwie kondygnacje przeznaczone zostały na dom kultury, kolejne dwie kondygnacje zajmowała Izba Pamięci, gdzie były zgromadzone dokumenty, mundury i inne pamiątki z okresu II wojny światowej, dokumenty pierwszych osadników ziemi goleniowskiej oraz zdjęcia i eksponaty obrazujące rozwój miasta po roku 1945 - funkcjonowała do 1975 roku).
Na przełomie 2002/2003 dokonano zabudowy przejścia i powstało Centrum Informacji Turystycznej oferuje szeroką pomoc w zakresie informacji infrastruktury turystycznej, agroturystyki i turystyki, ciekawych miejsc w mieście i regionie, tras rowerowych, imprez kulturalnych i sportowych, Unii Europejskiej.
Mieszcząca się przy Centrum Sala Historii Miasta zapewnia szeroki dostęp do informacji o charakterze historycznym, materiały do realizacji regionalnych ścieżek edukacyjnych. Prowadzi działalność wystawienniczą, edukacyjną, gromadzi i opracowuje eksponaty związane z historią regionu.
Zarówno Centrum i Sala Historii zostały sfinansowane ze środków Unii Europejskiej oraz Gminy Goleniów.
 
      
Brama wolińska

Źródło: Goleniowski Portal Turystyczny